وقاحت

نازی: اون کسی که چتر رو ساخت عاشق بود؟

من: نه عزیز دل من، آدم بود. 

حسین پناهی - شعر ستاره

***

هر چقدر هم تحصیل کرده و مترقی و اجتماعی و اهل ذوق باشی، هر چقدر خوش پوش و خوش تیپ و متین باشی، وقتی شعور احترام گذاشتن به طرف مقابل ات رو نداشته باشی، می تونی کاری کنی که تو کمتر از ده روز طرف ات رو اونقدر منزجر و دلزده کنی که از فضای حقیقی و مجازی اش حذف ات کنه. می تونی کاری کنی که طرف مقابل ات، که با کلی امید و دید مثبت جلو اومده، از حتی همون یک ماه معاشرت باهات هم شرمگین باشه.

گه بگیره این دنیایی رو که توش، یه آدم  تحصیل کرده و مترقی و اجتماعی و و خوش پوش و خوش تیپ و متین به خودش اجازه می ده بهت با پرتوقع ترین لحن ممکن اعتراض کنه که چرا فلان عکس یا فلان پست ات رو توی فیس بوک برای اون بستی؛ یعنی اینقدر وقیح باشی که از طریق پروفایل بقیه بری تو حریم شخصی رفاقت دو نفر، و بعد خودت رو محق بدونی که چرا از یه حریم شخصی دور نگه داشته شدی. وقتی هم که دست آخر حذف اش می کنی، با یه پیغام بهت بگه که امیدوارم دلیل قانع کننده ای برای رفتارت داشته باشی. عوضی.