آیدا، فسخ عزیمت جاودانه بود.
از این زیباتر نخوانده ام در توصیف عشق. چه حسرتی می آورد این شعر. دیگر به بیهوده و موقت خو نمی گیری: دل ات کسی را می خواهد که این طور نرم و صریح، پایان دل آشوبی هایت باشد و قرار لحظه هایت؛ که هوای رفتن و دل بریدن را از روی زندگیت بردارد و تو بخواهی که بمانی، کنار یکی، تا همیشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر