دوشنبه، شهریور ۰۴، ۱۳۹۲

آقای یونیورس یا خدای بیمار

روزهایم یک به یک از دست می روند
در تنهایی
و در اندوهی پنهان.
چرا داریم شبیه شعرهایی که دوستشان داریم می شویم؟
این شوخی جالبی نیست.


عمری دگر بباید، بعد از وفات ما را
کاین عمر طی نمودیم، اندر امیدواری
At

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)